ləb

is. <fars.> klas. şair. Dodaq. Hər zaman düşəndə ləbləri yada; Tökülür gözümdən qanlar, əfəndi! M. P. V.. Ver şəfa ləbindən, yazığam, mənə; Zəhri-fərağında ağulanmışam. Q. Z.. Ləb tərpətmək – dodaq tərpətmək; dinmək, danışmaq. Dedilər ki, Təbrizdə çox babı var, amma heç kəs qorxusundan ləb tərpədə bilmir. M. F. A..